Hoe primitief

Het is bijna niet meer voor te stellen dat dit in het verleden mogelijk was. Mijn vader was veehouder. Toch woonden wij niet op de boerderij, maar daarentegen in de meest nabij gelegen stad. Mijn opa woonde nog wel op de boerderij. In zijn eentje! Mijn vader moest om zijn werk te doen iedere dag (7 x 52) op en neer reizen naar de boerderij. Het was algauw zo'n 12 km heen en weer. En dat vaak ook nog eens tweemaal per dag. Hij kon daartoe niet eenvoudig even gebruikmaken van een automobiel. Voor een veehouder waren het al met al geen ideale werkomstandigheden.

Onze boerderij was niet aan een verharde weg gelegen. Dat was bijzonder lastig. En een aansluiting op het elektriciteitsnet werd door de elektriciteitsmaatschappij als onrendabel beschouwd. Dus dat was nogal behelpen. Een gasaansluitng was er ook niet aanwezig. Voor de verlichting moest men zich op de boerderij behelpen met het samengeperste gas uit een zware metalen gashouder. Hoe lastig! Van een aansluiting op het waterleidingnet was op onze boerderij, met zo'n veertig melkkoeien, eveneens geen sprake. Ook dat was lastig! Er was ook lange tijd geen denken aan om voor ons bedrijf een telefoonaansluiting te doen realiseren.

En jongelui: mobiele telefoontoestellen had je toen nog niet. Laat staan de mogelijkheid om digitaal kond te toen van je bestaan.

'Hoe speelde men het ooit klaar om onder zulke moeilijke omstandigheden toch nog een voor die tijd betrekkelijk groot veehouderijbedrijf draaiende te houden? En hoe was het mogelijk dat mijn ouders er geen been inzagen om, voor zij naar de stad verhuisden, daar onder die moeilijke omstandigheden ook nog vijf van hun tien kinderen op de wereld te gaa zetten?' Het was achteraf gezien toch eigenlijk maar een primitief bestaan!